Að reyna vera jákvæð mannvera með jákvæðar hugsanir....

Maður er hérna að skrifa jákvæðar stöðufærslur einusinni og einusinni. Það koma "tímabil". Sem maður gerir það. Svo gleymir maður því svo byrjar maður aftur.

 

Maður gerir það svo ef fólk slysast til að lesa eitthvað #")/"#/%$% færslu mína á Facebook þá mun fólk lesa jákvæðar færslur. Ekki neikvæðar.

 

Nokkrar ástæður fyrir því. Fyrst og fremst fyrir sjálfan mig. Svo ég skrifa niður jákvæðar setningar. Kem þeim út í veröldina sama hve fáar mannverur lesa þær. Svo auðvitað þegar kemur að þeim fáu mannverum sem lesa þær. Lesa þær jákvæðar skoðanir. Þannig heili minn, heili þeirra og skilaboð okkar út í veröldina er jákvæð.

 

Hinsvegar gerist það því miður að maður er úti að ganga. Maður sér þessa litlu mannveru með fjölskyldu sinni. Gæti verið 17-25 ára. Hvað á ég að vita? "Lyftur segja að meðal þyngd KARLMANNA!!!! Er 70kg". Í hvaða veröld er meðal þyngd KARLMANNA 70kg? Augljóslega veröld sem ég veit ekki af. Þessi 17-25 ára lífvera fer í fín pússuðu fínustu taugarnar manns. (Ekki lesa meir ef þú vilt ekki lesa neikvæðar skoðanir). Manni langar að ganga að þessari litlu mannveru og beita gríðalega öflugu ofbeldi. Við erum að tala um að grípa utan um hálsinn með vinstri hendinni á sama tíma kýla mannveruna í andlitið aftur og aftur og aftur. Það fyndna við það er að ég hef gert það. Við fullþroskaðan karlmann. Haldið karlmanni með vinstri hendi minni utan um háls hans. Eins og tannstöngul. Haldið fullþroska karlmanninum uppi með vinstri hendinni utan um hálsinn á meðan hægri hendin er eins og hamar að sprengja vör, brjóta nef, gefa glóðurauga. Svona eins og "Hulk" dæmi. Nema það er raunveruleikinn. Svo loks þegar maður sleppur þá er fullþroskaði karlmaðurinn löngu rotaður og dettur niður. Maður gengur svo í burtu.

 

Eins og ég sagði, maður er að reyna hugsa jákvætt, gefa jákvæða strauma frá sér. En stundum eru bara til fullþroska mannverur þarna úti sem halda að þau séu eitthvað merkileg... Ef það hefði ekki verið sól og hábjartur dagur hefði bolurinn minn verið allur rauður út ataður í blóði og þessi fullþroskaði karlmaður liggjandi í götunni. En það er akkurat það sem bjargar þessum ræflum. Vitandi að "vitni" verja sig.

 

Ég hinsvegar ákvað í dag að ef ég myndi lenda í þessu aftur. Myndi ég hiklaust ganga beint upp að þessari stelpu(Fullþroska karlmanni) sem ég kalla 17-25 ára af því mannveran gæti verið 35 ára. Hvað veit ég? Þetta eru allt pínu litlir ræflar fyrir mér. Líta öll nákvæmlega eins út. Eru öll rétt um 70kg. Það er ekki eins og það gerist á hverju ári að svona karlrmenn haga sér svona og eða að maður rekist á svona karlmenn. En það þarf bara að gerast einusinni á nokkura ára fresti að einhver ræfill af eitthverri ástæðu(maður er gangandi um í 20.000kr Nike skóm) og það er nóg til að gera það hyski öfundsjúkt. Ég sem alvöru karlmaður hunsa svona almennt. En ég er að íhuga hætta því. Ég er að íhuga byrja gera það sama og ég gerði sem ungur maður. Já, ég er að verða 40 ára eftir x mörg ár? 2-3? 1? Veit ekki, nenni ekki að gá. Ég sem yfir 100kg alvöru karlmaður veit að það eru ekki margir karlmenn sem geta lamið mig. Jafnvel þeir sem hafa styrkinn til að lemja mig hafa ekki reynsluna og eða getuna til að lemja mig nema með vopni. Af eitthverri ástæðu ákvað ég einusinni. Ég sem hef aldrei á ævi minni verið kærður, ákærður og eða dæmdur fyrir ofbeldi ákvað að hey "Heppni mín hlýtur að vera renna út... Að virkilega kýla karlmann svo fast í andlitið að hann fellur í jörðina og svo nota gríðalegt afl í að sparka í smettið á honum..." Er kannski ekki besta hugmynd í heimi. Af tvem ástæðum. Ofbeldisglæpir koma manni í fangelsi. Ofbeldisglæpir geta endað mannslíf og hef ég bara verið heppinn hingað til. Þannig heili minn ákvað að "Hey, til hvers. Ég veit betur". En svo þurfa þessir 70kg alvöru karlmenn að atast í manni af eitthverri ástæðu... Er það virkilega mér að kenna að einhver ræfill ákveður að "Í dag er dagurinn sem ég ætla láta alvöru karlmann rústa á mér andlitinu af því ég er svo mikill ræfill"? Nei, það er ekki mér að kenna og held ég að það sé löngu orðið tímabært að ég fari að byrja beita þetta litla fólk ofbeldi aftur.

 

Aldrei á ævi minni hefur mér liðið vel við að beita aðra mannveru ofbeldi. En það þýðir samt ekki að maður eigi bara að leyfa einhverjum fullþroska 70kg karlmanni að haga sér eins og fífl "bara af því maður á að vita betur" eða "bara af því maður veit að eitt högg frá manni gæti endað líf hans" eða "bara af því maður hefur ekkert að sanna" eða "bara af því ég virkilega veit ekki muninn á 17 ára 70kg karlmanni eða 35 ára 70kg karlmanni", virkilega líta öll eins út fyrir mér. Pínu litlar stelpur sem maður myndi setja lim sinn djúpt inn í rassgatið á ef maður myndi ekki þekkja muninn á karlkyni og eða kvenkyni.

 

Því er spurningin, á maður virkilega bara af því maður "veit" að maður getur endað líf fullþroska 70kg karlmanna með nokkrum hnefa höggum í smettið að horfa bara framhjá þegar einhver fkn ræfill kemur einusinni á nokkura ára fresti og virkilega þarf "að prófa mann". Þessi þörf á litlum karlmönnum að ögra alvöru karlmönnum bara til að láta sér líða vel. Geta farið til vini sína og sagt "Ég gerði þetta við alvöru stóran karlmann í dag, er ég ekki kúl? Gerir það mig ekki að meiri karlmann í dag en í gær? Ég auðvitað þurfti að gera það fyrir framan önnur 30 vitni um hábjartan dag. En ég gerði það þó... Er ég ekki kúl?"