Ég vissi það...

Hjarta mitt slær en ekki ein persónuleg tilfinning verður til. En samt finn ég tilfinningar Jarðarinnar. Ég sver að ég fann inn í mér eitthverskonar tilfinningu í formi að þetta Covid bull fer gríðarlega ílla með börn. Börn niður í 5 ára aldur að hringja og reyna fá hjálp sem þau fá ekki frá foreldrum sínum eða öðrum forráðamönnum. Ég hef oft skrifað hérna að "Við verðum að gera þetta fyrir börn okkar og framtíð þeirra" á sama tíma skrifa ég að ég á ekki eitt einasta barn. Það er af því ég í alvöru elska og vill ekkert nema það besta fyrir börn ykkar.

 

Ég verð samt að viðurkenna að það sker mig djúpt í hjarta að sjá svo marga foreldra um vestræna veröld sem setja sinn hag á undan börnum sínum. Mín persónulega heimspeki er þegar kemur að börnum að þangað til þau eru orðin nógu þroskuð og greind til að sjá um sig sjálf. Er það tilgangur foreldra þeirra að tryggja að þau verði tilbúin fyrir samfélagið. Allt það góða og slæma. Svo þegar börnin flytja að heiman getur þú farið að lifa þínu lífi aftur.

Þetta er svo sorglegt og finn ég djúpt inn í mér að þetta er að gerast um heim allan.