Þetta var ég að tala um daginn þegar ég talaði um að "vakna".

Oftast vakna ég glaður og hamingjusamur, tilbúinn í átök dagsins. En stundum vakna ég með þessa gríðalegu þungu tilfinningu í brjóstinu á mér og gríðalega neikvæðar hugsanir. Það gerist sjaldan en það gerist.

Hvað ákveður hvort maður vaknar hamingjusamur og eða óhamingjusamur. Þúst... Þetta er bara að "vakna". Það er ekki eins og ég gerði eitthvað í gær sem ætti að gera mig hamingjusaman eða óhamingjusaman. Eina sem ég gerði í gær öðvrísi var að borða rusl mat. Gæti haft áhrif. Þúst "Take out shit". Gott að borða. Fer í líkaman á manni og svo í blóðrásina og beint í heilan. Er það virkilega það? Efa það... En þetta bull að vakna hress, vakna tilbúinn, vakna ready to fkn fight. Svo að vakna þungur, geta varla andað. Hugsandi að, já. Nenni ekki að móðga fólk í þessu ástandi.

Áhugavert er það ekki? Yfirleitt þegar fólk líður ílla lætur það bitna á öðrum. Ég geri það ekki. Hvorki í raunveruleikanum eða syndarveruleikanum. Ég vinn úr mínum vandamálum persónulega og leysi þau. Verð hamingjusamur. Ánægður.

 

P.S.
Ég kúka stundum heilan helling af blóði. Fór til læknis sem tróð eitthverju ógeði upp í endaþarm minn(myndavél og kló), tók sýni sem sýndi að ég væri með fullkomlega heilbrigðan ristil. Það var fyrir um 10 árum síðan... Ennþá í dag kemur það fyrir að það er ekkert nema rautt í klósetinu. :o Við erum að tala um blautt, eld rautt blóð. Ég á víst að fá "ristilkrabbamein" ef það verður ekki læknað. En hvernig get ég látið lækna eitthvað sem hefur verið í gangi í 15-20 ár og fyrir 10 árum var "fullkomlega heilbrigt". Þetta kallast heilbrigðiskerfi Íslands...

Eða kannski það er satt? Karlmenn fara líka á túr? :P Líklegt yes?