Vilt þú byggja heimsveldi með mér?

Ef það væri bara svo auðvelt... Að biðja næstu manneskju þessa spurningu, "Viltu byggja heimsveldi með mér?"

Ég var að fíflast um daginn með manneskju sem ég ætla ekki að nefna. Enda er sú mannvera mér kær. En ég sagði við þessa mannveru að ég vill ekkert meira en heimstyrjöld. Manneskjan sagði að ég ætti að hætta alltaf að hugsa um stríð. Þá svaraði ég "Trúir þú ekki að við höfum lifað áður á þessari Jörðu", sem manneskjan varð að svara játandi enda var það trú manneskjunnar. Ég sagði "Kannski var ég hershöfðingi í síðustu lífum mínum, kannski var ég að byggja upp heimsveldi síðustu nokkur þúsund ár". Það er að segja Alexander the Great, Rómaveldi, Byzantine Empire, Viking Empire, British Empire, so on og so on... Var auðvitað bara bulla en þúst... Varð að læsa manneskjuna í sinni eigin trú. Um að ég "réði ekki við að hugsa um stríð afþví það væri ég búinn að lifa öll mín líf á þessari plánetu". Að byggja heimsveldi. En nennti auðvitað ekki að fíflast með það bull lengur og sagði bara svona hef ég verið allt mitt líf.

Sem færum okkur í næstu skoðun... Ég er Guð. Þegar við vorum ung höfðum við oft mikið ímyndunarafl. Sum meiri en önnur. Ég horfði alltaf á veröldina sem "Garð Guðs". Enda var ég alinn upp í kristni trú allt mitt líf. Ég átti minn eigin lítinn garð sem var bara mold með engum gróðri. En í þessum garði var ég að leika mér að ég ætti nokkrar plánetur. Þar lék ég mér að byggja upp mínar eigin veröldir. Hvernig ég vildi að veröldin væri. Mín veröld. Var alltaf að vökva moldina og gefa þeim að borða. Ég var góður Guð. Þó það var virkilega ekkert líf í moldinni af minni bestu vitund. Annað en það að brauðið sem ég skildi eftir var horfið daginn eftir. Sem ég átta mig á í dag að getur hafa verið hvað sem er. Fuglar líklegast. En ég var sko Guð.

Um 15 árum seinna þegar ég var unglingur og þekkti veröldina betur. Vildi ég ekkert meira en að þróast. Þróast úr þessu mennska formi í eitthvað yfirnáttúrulegt. Ég vildi eiga mitt litla horn í "Milky Way" vetrarbrautinni. Þar sem ég væri geimvera í geimskipi að horfa niður á mínar plánetur að hjálpa þeim að þróast. Ég sem geimvera gat lifað í upp í hundruð milljarða ár. Geimskip mitt var ósýnilegt og gat ég því alltaf verið að "stýra" leið þeirra þangað sem ég vildi án þess að vera séður. Eins og ósýnilegur Guð. Inn á milli að senda "Son minn til að bera boðskap minn til þeirra og bla bla bla". Ég var nefnilega góður Guð. Ég kallaði þessar plánetur ótrúlegt en satt "Garðana mína". Þar sem voru nokkrar tegundir af lífverum að þróast.

Furðulegt hvernig maður er frá barn til ungling til fullorðinn mann. Afþví í dag veit ég að ég er Guð. Grín. Það sem ég ætlaði að segja í dag hef ég ekki hugsað um þetta í yfir áratug. Þetta kom bara í hausinn á mér núna. En það sem ég hef oft verið að hugsa um er að "Búa til gott líf á þessari plánetu fyrir mannkynið". Alltaf hugsandi að búa til heimsveldi. Mitt eigið "One World Government". Ég var meira segja að fá hugmynd um hvernig ég gæti sameinað Gyðinga, Kristni trú og Islam saman. Svart, brúnt og hvítt fólk saman. Það er með þessari mynd:

 

 

 

 

 

 

 

Það vantar inn í myndina Ástralíu og N-S Ameríku. En ef við öll sameinust gegn Kommunista Kína og útrýmum því landi. Já, hver sá sem gæti sameinað allt þetta fólk til þess að berjast saman gegn Kína. Myndi verða "The Emperor of Earth". Eina sem við þurfum er bara sameiginlegan vin.

Afhverju ætti allt þetta fólk að vilja fylgja manni í stríð gegn Kína? Well, Vesturlandabúar eru svo fkn miklir vesælingar að það er erfitt að tala það beta males lið til í að fylgja manni. Alltaf með sitt samviskubit og "tilfinningar". En restin... Tækni, verðmæti, völd. Við erum að tala um að þetta eru lönd sem eru svo langt á eftir í tækninni að Kína væri gullnáma fyrir löndin þeirra. Eina sem þau þurfa gera er að sameinast og taka það með valdi.

"eina" :P